Διανομή μελιού του μελισσοκομικού συνεταιρισμού Ροδόπης ξεκινά σήμερα ο σύλλογος πολυτέκνων

ΜΕΡΙΜΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΟΔΟΠΗΣ Με πατάτες ενισχύθηκαν συσσίτια και άποροι πολίτες 20.03.2012

Διανομή μελιού από τον μελισσοκομικό συνεταιρισμό Ροδόπης ξεκινά σήμερα ο σύλλογος πολυτέκνων

ΔΙΑΝΟΜΗ ΜΕΛΙΟΥ ΑΠΟ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ 

Στέφανος Τζώγας από τον σύλλογο πολυτέκνων νομού Ροδόπης και Μανώλης Κιουτσούκης από το κίνημα πολιτών «Φιλαδελφεία», συνεργάστηκαν άψογα για την οργάνωση της διανομής

Η πρώτη διανομή πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου μπροστά από το ναό της Παναγίας στην Κομοτηνή με πρωτοβουλία του συλλόγου πολυτέκνων νομού Ροδόπης και την υποστήριξη του κινήματος πολιτών «Φιλαδελφεία». Η διάθεση του προϊόντος ξεκίνησε νωρίς το πρωί και χάρη στην υποδειγματική οργάνωση, αλλά και τη συνδρομή της δημοτικής αστυνομίας, ολοκληρώθηκε χωρίς προβλήματα. Πολύτεκνοι και μη, όσοι απλά είχαν εγγραφεί στους καταλόγους του συλλόγου, προμηθεύτηκαν πατάτας προς 0.18 ευρώ το κιλό. Συνολικά 27 τόνοι μοιράστηκαν στο σημείο, ενώ αρκετοί από αυτούς δόθηκαν στην ενορία της Αγίας Βαρβάρας και στο ναό της Παναγίας, προκειμένου να τους προωθήσουν σε άπορες οικογένειες. Αντίστοιχα ποσότητες πατάτας διατέθηκαν και για τα συσσίτια της μητρόπολης Μαρωνείας και Κομοτηνής. Ο σύλλογος πολυτέκνων υπήρξε πρωτοπόρος στο κίνημα της πατάτας, αφού, όπως δήλωσε ο πρόεδρος Στέφανος Τζώγας, «κάναμε την πρώτη μας κίνηση σαν σύλλογος πριν τα Χριστούγεννα και είδαμε ότι υπήρχε μεγάλη ανταπόκριση από τα μέλη μας. Τότε είχαμε φέρει την πατάτα με πολύ χαμηλότερη τιμή από ό,τι με τις σημερινές τιμές. 

Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τις ανάγκες των μελών μας και γι’ αυτό είναι η δεύτερη φορά που το κάνουμε». Μάλιστα ο σύλλογος πολυτέκνων ξεκίνησε ήδη μια διαδικασία ευαισθητοποίησης και ενεργοποίησης μηχανισμών, ούτως ώστε το κίνημα της πατάτας να καταλήξει με μία πιο οργανωμένη μορφή, ενός παντοπωλείου, από όπου θα διατίθενται όχι μόνο πατάτες, αλλά περίπου 15 προϊόντα. Το παντοπωλείο αυτό θα είναι προσβάσιμο από τα μέλη του συνεργατικού προμηθευτικού κινήματος και κατόπιν και στους υπόλοιπους συντοπίτες. Μετά την πατάτα, ο σύλλογος πολυτέκνων Ν. Ροδόπης, ξεκινά ήδη από σήμερα τη διάθεση μελιού από μέλη του τοπικού συνεταιρισμού μελισσοκόμων, προς 5,5 ευρώ το κιλό. 

Η διάθεση θα γίνεται από τα γραφεία του συλλόγου πολυτέκνων, για όσους ήδη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον, ενώ αναμένεται να πωληθεί περίπου 1 τόνος. 

Αυτό που είναι ζητούμενο πλέον είναι να σταθεροποιηθεί και να οργανωθεί μεταξύ συνεταιρισμών αγροτών-παραγωγών και συνεταιρισμών καταναλωτών-αστών. Οι χαμηλότερες τιμές των προϊόντων που διατίθενται μέσω εθελοντικών δράσεων βασίζονται στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν χονδρέμποροι & μεσάζοντες στη συνεργασία με τις πρωτογενείς, κυρίως συνεταιριστικές, παραγωγικές μονάδες, καθώς βασικό κριτήριο είναι η ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος να είναι ανάλογη της τιμής του. Η συνεχής πτώση των εισοδημάτων σε συνδυασμό με τη συνεχή άνοδο των τιμών βασικών προϊόντων και με την αμφιβολία για την ποιότητά τους όλο και να μεγαλώνει (ένεκα ασύδοτης κερδοσκοπίας), καθιστά το εγχείρημα αυτό εξαιρετικά αναγκαίο, επίκαιρο και πρώτης προτεραιότητας.

Πηγή: «Ο ΧΡΟΝΟΣ»: Καθημερινή Εφημερίδα της Κομοτηνής

http://www.xronos.gr/detail.php?ID=78868&sphrase_id=235595

Συνεργατική πρωτοβουλία - Φιλαδελφία

Συνεργατική πρωτοβουλία
Το πρωί του Σαββάτου 17 Μαρτίου πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω από την εκκλησία της Παναγίας, όπου δίνονταν πατάτες από παραγωγούς του Νευροκοπίου.
Συνολικά μοιράστηκαν 980 σακιά 25 κιλών σε απλούς πολίτες, ενώ 40 σακιά πήγαν στην ενορία της Αγίας Βαρβάρας και 20 σακιά στην Μητρόπολη για τα συσσίτια, ενώ από σήμερα, 20 Μαρτίου, θα αρχίσει να μοιράζεται και μέλι. 
Η κίνηση αυτή ήταν αποτέλεσμα της συνεργατικής πρωτοβουλίας του συλλόγου πολυτέκνων, την οποία έχουν στηρίξει πολλοί άλλοι σύλλογοι, που έχει σαν στόχο να προμηθεύεται απευθείας από τους παραγωγούς, παρακάμπτοντας τους μεσάζοντες και ενισχύοντας την τοπική οικονομία.
Η κίνηση αυτή θέλει να αποτελέσει απάντηση στην ακρίβεια των βασικών προϊόντων, και βασίζεται στο παράδειγμα των πολυτέκνων της Δράμας, οι οποίοι εδώ και καιρό εφαρμόζουν τέτοιες πρακτικές.
Έτσι υπήρχε συνεργασία με διάφορους συλλόγους σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας ένα άτυπο δίκτυο που προωθεί την ιδέα του συνεργατισμού.

Φιλαδελφεία
Ο σύλλογος πολυτέκνων νομού Ροδόπης, με της συνεργασία και την συμπαράσταση και άλλων συλλόγων, αναλαμβάνει πρωτοβουλία δράσης για τη δημιουργία Προμηθευτικής-Καταναλωτικής Συνεργατικής Επιχείρησης μή Κερδοσκοπικού χαρακτήρα με κοινωφελείς δραστηριότητες.
Θα ακολουθήσει η έναρξη Παντοπωλείου στο οποίο τα μέλη -Συνδρομητές της Συνεργατικής Επιχείρησης πρωτίστως αλλά και οι λοιποί συντοπίτες μας θα βρίσκουν βασικά προϊόντα διατροφής σε τιμές κόστους παραγωγού.
Προτεραιότητα είχαν και θα έχουν οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, και μετά θα δημοσιοποιείται ευρύτερα.
Ευπαθείς ομάδες θεωρούνται οι άνεργοι, όσοι επιβαρύνονται δυσανάλογα από την κρίση, επιχειρήσεις που δυσκολεύονται να σταθούν στην αγορά λόγω των εξόδων, και άνθρωποι των οποίων οι οικογένειες συναισθάνονται πολύ δυνατά την κρίση.
Γενικά υπάρχει προσπάθεια να ενταχτούν προϊόντα πρώτης ανάγκης, και μετά τις πατάτες, θα συμπεριληφθούν πάνες, μωρομάντηλα, λάδι, μέλι, φέτα, αλεύρι, όσπρια και ρύζι.
Πηγή:
ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ Κομοτηνής
http://www.eleftherovima.gr/cgi-bin/news/viewnews.cgi?newsid1332239681,73922,

Τι σημαίνει "μέλος" στη Συνεργατική εταιρεία;

1.       Το μέλος έχει την ιδιότητα του ιδιοκτήτη υπό την έννοια ότι συμμετέχει υποχρεωτικά στο μετοχικό κεφάλαιο της συνεργατικής εταιρείας. Δεύτερον,

2.       το μέλος είναι το πρόσωπο που έχει την αρμοδιότητα να ασκεί έλεγχο στη διοίκηση και να εγκρίνει ή να απορρίπτει τις πράξεις της και τρίτον,

3.       το μέλος είναι το πρόσωπο το οποίο χρησιμοποιεί την εταιρεία ως πελάτης.

Επιγραμματικά μπορεί να λεχθεί ότι το μέλος συγκεντρώνει ταυτόχρονα την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του πελάτη και του ελέγχοντος – διευθύνοντος προσώπου.

Στις άλλες εταιρείες (του Ιδιωτικού τομέα) η ιδιότητα του ιδιοκτήτη υπό την έννοια του μετόχου, η ιδιότητα του πελάτη και η ιδιότητα του ελέγχοντος ατόμου δεν συμπίπτουν κατά κανόνα ή εάν συμπίπτουν δεν αποτελούν στοιχείο που μπορεί να επηρεάσει την εταιρική δραστηριότητα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι μέτοχοι των μεγάλων εταιρειών αναμένουν απλώς την απόδοση του κεφαλαίου που επένδυσαν και συνήθως δεν έχουν καμία αρμοδιότητα στα εταιρικά δρώμενα.

Στις μεσαίες και μικρές εταιρείες κεφαλαίου οι ιδιότητες του ιδιοκτήτη και του ελέγχοντος προσώπου συμπίπτουν στα ίδια πρόσωπα, αλλά το πελατολόγιο της επιχείρησης αντλείται από το ευρύτερο κοινό.

Οι συνεργατικές εταιρείες αντλούν τη δύναμη τους από τα μέλη και επιστρέφουν σε αυτά αγαθά και υπηρεσίες. Τα μέλη στηρίζουν θεωρητικά και έμπρακτα την εταιρεία τους και απολαμβάνουν τα ωφελήματα που τους προσφέρει.
Συνοπτικά η συμπεριφορά των μελών πρέπει να διέπεται από τα ακόλουθα βασικά χαρακτηριστικά.

α. Κατανόηση της σχέσης αμοιβαιότητας μέλους και συνεργατικής εταιρείας:
 Έχει παρατηρηθεί ότι στα αρχικά στάδια της ίδρυσης ενός συνεργατικού οργανισμού, το ενδιαφέρον των μελών είναι αυξημένο και βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Σταδιακά το ενδιαφέρον μειώνεται και η σχέση μέλους και συνεργατικής εταιρείας καθίσταται ετεροβαρής. Η αμοιβαιότητα που πρέπει να κυριαρχεί στις σχέσεις μέλους και εταιρείας εξασθενίζει. Ανεξάρτητα από τους λόγους που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση, τα μέλη, για το δικό τους συμφέρον, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι για να πάρουν τα μέγιστα πρέπει να δώσουν τα ελάχιστα. Η αμοιβαιότητα στις σχέσεις μέλους και συνεργατικής εταιρείας είναι κρίσιμης σημασίας και τούτο πρέπει να γίνεται πλήρως κατανοητό από όλους.
Ιδιαίτερα πρέπει να γίνεται κατανοητό από τα μέλη.

β. Συνεχές και έμπρακτο ενδιαφέρον:
Η πρόοδος μιας συνεργατικής εταιρείας τελεί σε άμεση συνάρτηση με την ικανοποίηση των αναγκών των μελών. Κατά συνέπεια το κάθε μέλος έχει υποχρέωση να ενδιαφέρεται αδιάλειπτα και να συμμετέχει ενεργά στις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στην εταιρεία του. Η υποβολή εισηγήσεων, η παρουσίαση νέων ιδεών και προτάσεων, η άσκηση εποικοδομητικής κριτικής στις περιπτώσεις που χρειάζεται, η αναζήτηση πληροφόρησης κ.λπ. συνθέτουν την εκδήλωση του ενδιαφέροντος των μελών προς την εταιρεία τους.

γ. Προθυμία για ανάληψη διοικητικών ευθυνών:
Τα μέλη πρέπει να είναι έτοιμα να επωμισθούν διοικητικές ευθύνες, κυρίως με τη συμμετοχή τους στα αιρετά όργανα της εταιρείας τους. Θα πρέπει όμως το μέλος να επιμετρά τις δυνάμεις και τις δυνατότητες του σε σχέση με τις απαιτήσεις της θέσης την οποία φιλοδοξεί να καταλάβει.

δ. Επιλογή των αρίστων στα αιρετά διοικητικά όργανα:
Η επιλογή των αρίστων στα αιρετά διοικητικά όργανα μιας συνεργατικής εταιρείας διασφαλίζει τη χρηστή διοίκηση και την πρόοδο της προς όφελος του συνόλου των μελών.

Συνεπώς, το κάθε μέλος κατά την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος του έχει καθήκον να συμπεριφέρεται με ευθυκρισία και μακριά από οποιαδήποτε επιρροή ή σκοπιμότητα που είναι ξένη προς τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της εταιρείας και των μελών.

ε. Συλλογικό πνεύμα και σεβασμός της αντίθετης άποψης:
Το μέλος, κατά την άσκηση της συνεργατικής δραστηριότητας του, πρέπει να συμπεριφέρεται με πνεύμα συνεργασίας και να προωθεί έμπρακτα τη συλλογική δράση. Ο σεβασμός της αντίθετης άποψης και ο προβληματισμός στο περιεχόμενο της, συνιστά αξιοποίηση του πνευματικού πλούτου των μελών και λειτουργεί προς όφελος όλων. Οι εγωιστικές τάσεις και ο ατομικισμός πρέπει να παραμερίζονται και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να κυριαρχούν στη συνεργατική δράση των μελών.

στ. Οι υποχρεώσεις των μελών που πηγάζουν από την τριπλή ιδιότητα τους:

Τα μέλη μιας συνεργατικής εταιρείας, όπως έχει αναφερθεί, έχουν τριπλή ιδιότητα. Είναι ταυτόχρονα πελάτες, ιδιοκτήτες και ελέγχοντα πρόσωπα. Η ορθή συνεργατική συμπεριφορά επιβάλλει στο μέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, να παραμερίζει το προσωπικό του συμφέρον και να συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης, προωθώντας έτσι τα γενικότερα συμφέροντα της εταιρείας και των μελών.

ζ. Οικονομικές θυσίες:

Τα μέλη των συνεργατικών εταιρειών έχουν υποχρέωση να συνεισφέρουν οικονομικά στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας τους όταν τούτο είναι αναγκαίο. Ιδιαίτερα όταν η συνεργατική εταιρεία διανύει τα πρώτα στάδια της ζωής της, που οι ανάγκες εξεύρεσης χρηματικών κεφαλαίων είναι πιεστικές. Επίσης, τα μέλη πρέπει να είναι πρόθυμα να προσφέρουν δωρεάν εργασία όταν οι ανάγκες το απαιτούν. Οι οικονομικές θυσίες των μελών, διασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία της εταιρείας τους και την καθιστούν ικανή να τους επιστρέψει στο πολλαπλάσιο όσα της πρόσφεραν.

Ορισμός του φθόνου

Ο φθόνος κατά τον Σωκράτη ΄΄είναι το παιδί της αλαζονείας, εργάτης της εκδίκησης, αρχηγός μυστικής επανάστασης και διαρκές βάσανο της αρετής. Ο φθόνος είναι βόρβορος της ψυχής, δηλητήριο κι υδράργυρος που φθείρει τη σάρκα κι αποξηραίνει τον μυελό των οστών. ΄΄ .
Ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης εύστοχα διακρίνει δύο ψυχολογικούς τύπους ανθρώπων που είναι υπόδουλοι στο φοβερό πάθος του φθόνου.
α. οι φιλόδοξοι, γιατί δεν υποφέρουν να τους ξεπερνούν σε φήμη, δόξα, αρετές και
β. οι μικρόψυχοι και ανικανοποίητοι, διότι όσα αγαθά κι αν διαθέτουν, πάντα τα ξένα τους φαίνονται καλύτερα, μεγαλύτερα, ελκυστικότερα.
Σύμφωνα με τον Νίτσε ο φθόνος είναι απόκτημα κακίας.
Και κάπου εδώ αναρωτιέμαι μήπως ο φθόνος είναι ένα από εκείνα τα σκοτεινά ΄΄ ξωτικά ΄΄ που κατατρέχει τους Έλληνες από τα βάθη της ιστορίας τους;
Τι συνδέει τους Έλληνες με τον φθόνο;
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες εκτός από τα πολλά καλά που τους διακρίνουν έχουν το φθόνο στο κύτταρο τους. Η ΄΄κοινωνική κριτική΄΄ αποτελεί αγαπημένη ενασχόλησή τους εξού και η μεγάλη επιτυχία των μεσημεριανών εκπομπών. Πάντα ο διπλανός είναι αντικείμενο ενδιαφέροντος και συζήτησης. Στην καλύτερη περίπτωση. Στην χειρότερη με διάθεση κατάκρισης και χαιρεκακίας γίνεται στόχος κουτσομπολιού αλλά και συκοφαντίας (http://peopleandideas.gr/2012/01/11/envy/).
΄΄ Την συκοφαντία, αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυμάσιοι, οι φιλότεχνοι Έλληνες, οι πρώτοι δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου. Η τέχνη είναι να συκοφαντείς χωρίς να ενσωματώνεις πουθενά ολόκληρη την συκοφαντία, μόνο να την αφήνεις να την συνάγουν οι άλλοι από τα συμφραζόμενα και έτσι ασυνείδητα να υποβάλλεται σε όποιον την ακούει ΄΄ (περί Ελλήνων: Πάπυροι της Οξυρρύγχου μετάφραση Κωνσταντίνου Τσάτσου -http://www.paidika.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2379&Itemid=223 ).

Ποια είναι γενεσιουργός αιτία όμως που προκαλεί τον φθόνο? Από την αρχαιότητα υπήρχε η πεποίθηση ότι ΄΄ο φυγόκεντρος εγωισμός΄΄ του Έλληνα δεν επιτρέπει την καταξίωση του άλλου ανεξάρτητα από την θέση στην οποία βρίσκεται:
‘’ Δε βλέπω πως είμαι άδικος όταν λέγω πως πρόθεσή τους συνήθως
δεν είναι να ξεπεράσουν σε αξιότητα η και σε καλή φήμη τον αντίπαλό τους, αλλά να τον κατεβάσουν στα μάτια του κόσμου κάτω από την δική τους θέση, όποια κι αν είναι… Δεν χάνει τον καιρό του σε επαίνους ο Έλληνας. Δεν χαίρεται τον έπαινο. Χαίρεται όμως τον ψόγο και γι αυτόν πάντα βρίσκει καιρό. Για την κατανόηση, την αληθινή, αυτήν που βγαίνει από την συμπάθεια γι αυτό που κατανοείς, δεν θέλει τίποτε να θυσιάσει. Το κίνητρο της δικαιοσύνης δεν τον κινεί για να επαινέσει ότι αξίζει τον έπαινο. Όχι πως δεν θα ήθελε να είναι δίκαιος, αλλά δεν αντιλαμβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο. Θαυμάζει ότι είναι ο δικός του κόσμος. Κάθε άλλον τον υποτιμά ! Όταν ένας πολίτης άξιος, δεν αναγνωρίζεται κατά την αξία του, λέει ο Έλληνας: αφού δεν αναγνωρίζομαι εγώ ο αξιώτερός του, τι πειράζει αν και αυτός δεν αναγνωρίζεται;
…ο Έλληνας δε συχωράει στον συμπολίτη του καμία προκοπή. Όποιον τον ξεπεράσει, ο Έλληνας τον φθονεί με πάθος και αν είναι στο χέρι του να τον γκρεμίσει από εκεί που ανέβηκε θα το κάνει.
(περί Ελλήνων: Πάπυροι της Οξυρρύγχου μετάφραση Κωνσταντίνου Τσάτσου -http://www.paidika.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2379&Itemid=223 )
Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή οι Έλληνες φθονούν τον εαυτό τους.
΄΄οι Έλληνες φθονούν τα σωθικά και τα σπλάχνα τους. Ίσως να είναι η μόνη φυλή στον κόσμο που αντιπαθεί τον εαυτό της. Που δεν της αρέσει ο ίδιος της ο εαυτός, και που θα έκανε οτιδήποτε προκειμένου να καταστρέψει τον εαυτό της.'' (http://www.online-greece.gr/2011/11/%CE%B7-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD/ )
Είναι λοιπόν τυχαίο που ο φθόνος θεωρείται ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα; 
Ο φθόνος είναι το συναίσθημα εκείνο που οδηγεί στην ανάπτυξη αρνητικών παθών για τον άνθρωπο όπως ζήλια, μίσος, χαιρεκακία, περιφρόνηση, δόλο κ.α. που τον κατατρώνε όπως η σκουριά το σίδερο. 
Άνθρωποι κυριευμένοι από τα πάθη τους δύσκολα εξελίσσουν το πνεύμα τους δημιουργικά και δύσκολα πάνω από όλα μπορούν να λειτουργήσουν ομαδικά. Συνήθως καταβεβλημένοι από την εμμονή των παθών τους χάνουν έδαφος και ενέργεια και επιλέγουν να γκρεμίζουν από το να οικοδομούν.
Εύστοχη είναι και εδώ η φιλοσοφική διατύπωση για τους Έλληνες της αρχαιότητας από Ρωμαίο αξιωματικό:
΄΄ Μα το πιο σπουδαίο, για να καταλάβεις τον Έλληνα, είναι να σπουδάσεις τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει τον φθόνο του, τον τρόπο που εφηύρε για να γκρεμίζει καλύτερα. Είναι ένας τρόπος πιο κομψός από το δικό μας γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η χοντροκομμένη δολοφονία στους διαδρόμους του παλατιού, αλλά η λεπτοκαμωμένη συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου, ηθικού φόνου, ενός φόνου διακριτικότερου και εντελέστερου, που αφήνει του δολοφονημένου την σάρκα σχεδόν ανέπαφη, να περιφέρει την ατίμωση και την γύμνια της στους δρόμους και στις πλατείες.
...Το ίδιο «εγώ» που οικοδομεί τα ιδανικά πολιτικά συστήματα, αυτό διαλύει και τις πραγματικές πολιτείες των ανθρώπων. 'Ομως ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες… το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια...
...Σπάνια οι Έλληνες πείθονται «τοις κείνων ρήμασι». Πείθονται μόνο στα ρήματα τα δικά τους και η αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμής, ή όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν , τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους η τη βία η τον δόλο!...
...Ο εγωκεντρισμός αφαιρεί από τον Έλληνα την δυνατότητα να είναι δίκαιος...
Μόνον όταν δημιουργηθούν συμφέροντα που συμβαίνει να είναι κοινά σε πολλά άτομα μαζί, βλέπεις την συναδέλφωση και την αλληλεγγύη. Στον κάθε Έλληνα τα ιδανικά είναι ατομικά. Γι αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες συμφερόντων, και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι ο εαυτός του. ΄΄ (περί Ελλήνων: Πάπυροι της Οξυρρύγχου μετάφραση Κωνσταντίνου Τσάτσου -http://www.paidika.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2379&Itemid=223 )
Μπορεί τελικά ο κατήφορος για τους Έλληνες να σταματήσει; 
Μήπως τελικά ο Έλληνας υστερεί έναντι των άλλων εθνών επειδή ακριβώς υποκινούμενος από τον άκρατο εγωισμό και φθόνο που τον διακατέχει δεν δίνατε να τοποθετήσει τον εαυτό του ως μέρος ενός συνόλου και να αποδεχτεί κατά επέκταση τις αντικειμενικές του δυνατότητες;
Μήπως κατά συνέπεια αφαιρεί από τον εαυτό του τη δυνατότητα να αναπτύξει τέτοιες σχέσεις με το περιβάλλον του ώστε να τις αναγάγει εποικοδομητικά στο επόμενο επίπεδο εξέλιξης;
Δεν είναι λογικό ότι ο φθόνος εκμηδενίζοντας το αίσθημα δικαίου του αφαιρεί την ικανότητα να δει τον εαυτό του ως μέρος του γενικού καλού;
Μήπως λοιπόν ήρθε ο καιρός που θα πρέπει να επιλέξει ο Έλληνας με ειλικρίνεια την όχθη του ποταμού που θα προσαράξει την προσωπικότητά του; Στην φωτεινή πλευρά της κοινής αφετηρίας με κοινό προορισμό ή στην σκοτεινή πλευρά της ατομικής πάλης;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μόνο όταν σκεπτόμαστε μαζί, δρούμε μαζί, μαχόμαστε μαζί και μοιραζόμαστε μαζί μπορούμε να οδηγηθούμε σε νέες προοπτικές.
Από εκεί και πέρα είναι θέμα επιλογής…

Πάντα, μα πάντα, ασχολούμαστε χάριν σχολιασμού με το τι κάνει ο διπλανός. Είναι αλήθεια ότι μας ενισχύει το κλίμα και οι καιρικές συνθήκες. Επειδή περνάμε πολύ καιρό εκτός σπιτιού, έχουμε και την ευκαιρία να παρατηρούμε τον γείτονα, τον φίλο, τον συγγενή. Να τον σχολιάζουμε, να τον κατακρίνουμε, να τον ζηλεύουμε. Να συγκρινόμαστε μαζί του, να θεωρούμε τους εαυτούς μας καλύτερους ή χειρότερους. Πάντα ο διπλανός είναι αντικείμενο ενδιαφέροντος και συζήτησης. Στην καλύτερη περίπτωση. Στην χειρότερη γίνεται στόχος θαψίματος και κουτσομπολιού. Και φθόνου.

Ο φθόνος ποτέ, μα ποτέ δεν είναι κίνητρο ανάπτυξης και προόδου, αντίθετα με το τι λένε πολλοί για να δικαιολογήσουν τα ποταπά τους ένστικτα και την επιθυμία τους ν’ανέβουν πατώντας επί πτωμάτων. Ο φθόνος είναι μια πέτρα δεμένη στον λαιμό μας που μας τραβάει προς τα κάτω. Είναι πάντα ένα αφόρητο βάρος, ένα άγχος, ένα τοξικό συναίσθημα. Αυτός που φθονεί, αγωνιά να ξεπεράσει τον άλλο. Ή να του κάνει κακό. Ενδόμυχα ελπίζει πως θα έρθει μια μέρα που ο άλλος θα βρεθεί σε χειρότερη μοίρα.

Ο λαός πιστεύει στο «κακό μάτι», σε μαγνητικά κύματα που θα υποσκάψουν προσωρινά ή πιο μόνιμα την ευτυχία του. Γι’αυτό πολλοί προτιμούν να μην εκτίθενται. Να μην διαλαλούν τα πλούτη ή την ευδαιμονία τους, να μην επιδεικνύουν ό,τι ενδεχομένως απέκτησαν με κόπο.

Ο φθόνος θεωρείται ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Μην πέσετε ποτέ στην παγίδα του. Σκεφτείτε ότι κανένας άνθρωπος ούτε πριν την οικονομική κρίση ούτε τώρα, θα μπορέσει ποτέ για ολόκληρη τη ζωή του να είναι απολύτως ευτυχισμένος. Όλοι έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας, αυτή είναι η ανθρώπινη, θνητή μας φύση. Όλοι θα περάσουμε από αρρώστιες, απώλειες, στενοχώριες, καυγάδες. Ας είμαστε ευτυχισμένοι μ’αυτά που έχουμε εμείς, ας καλλιεργούμε την εσωτερική μας ηρεμία και πληρότητα με όσα μας δίνει ο Θεός τώρα. Ας μην εποφθαλμιούμε τα καλά του διπλανού μας προσπαθώντας να τον ξεπεράσουμε. Λένε οι αγγλοσάξονες ότι το γρασίδι πάντα είναι πιο πράσινο στον κήπο του διπλανού. Είναι αλήθεια. Έχουμε την τάση να κρίνουμε πολύ επιπόλαια και να μετράμε από στιγμιαίες εντυπώσεις μόνο πόσο είναι το μερίδιο της ευτυχίας του διπλανού.

Ας καλλιεργήσουμε καλύτερα τον δικό μας κήπο, την δική μας ψυχή, την δική μας ζωή, χωρίς συγκρίσεις, ανταγωνισμούς και υπολογισμούς.

Ποιός εξετάζει πριν καταναλώσε​ι, πώς παρασκευάζ​εται, ποιός παράγει, πώς φτάνει στον καταναλωτή​;

H “Κοινή Συντροφία και Αδελφότητα των Αµπελακίων” το 1700

Κατά την περίοδο που στον  ευρωπαϊκό χώρο και  κυρίως στις χώρες της ∆υτικής Ευρώπης αναπτύσσονταν οι διάφορες συνεργατικές θεωρίες για αντιµετώπιση του κοινωνικού προβλήµατος, στην Ελλάδα, η οποία βρισκόταν κάτω από τη στυγνή δουλεία της Oθωµανικής Aυτοκρατορίας, λειτούργησε µε  µεγάλη επιτυχία η “Κοινή Συντροφία και Αδελφότητα των Αµπελακίων”, ένας οργανισµός µε έντονα συνεργατικά χαρακτηριστικά.

Τα Αμπελάκια είναι κοινότητα που βρίσκεται στο Νοµό Λάρισας και είναι κτισμένα στις πλαγιές του Κίσαβου κοντά στην κοιλάδα των Τεµπών. Η ίδρυση του πρώτου οικισµού, που στη συνέχεια αναπτύχθηκε σε κοινότητα, ανάγεται στο τέλος του 16ου αιώνα. Το χωριό γνώρισε μεγάλη ακµή στο τέλος του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα, χάρη στα εξαιρετικής ποιότητας νήµατα που κατασκεύαζαν οι κάτοικοι του, καθώς και στην άριστη βαφή και επιτυχή εµπορία τους.

Μέχρι τα µέσα του 18^ου αιώνα, η κοινότητα των Αµπελακίων ήταν σχεδόν άγνωστη και οι κάτοικοι του, που δεν ξεπερνούσαν τους 1500, ασχολούνταν βασικά µε τη γεωργία και κυρίως µε την αμπελουργία. Κατά το δεύτερο ήµισυ του 18^ου αιώνα, η κατάσταση  άρχισε να μεταβάλλεται όταν οι µικρές οικιακές βιοτεχνίες κατασκευής και βαφής νηµάτων αποφάσισαν να ενωθούν και να δημιουργήσουν τις λεγόμενες  “Συντροφίες”   µε στόχο την αύξηση της παραγωγής, την αντιμετώπιση  των οικονομικών δυσκολιών και την επέκταση των εµπορικών δραστηριοτήτων τους στον ευρωπαϊκό χώρο.
Στις “Συντροφίες”, που αρχικά ήταν πέντε και αποτελούσαν ένα είδος ετερορρύθμων εταιρειών, συμμετείχαν όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της κοινότητας.

Το 1778 οι πέντε  “Συντροφίες” των Αµπελακίων συνενώθηκαν και όλες µαζί αποτέλεσαν την ”Κοινή Συντροφία και Αδελφότητα των Αµπελακίων”  στην οποία συμμετείχαν και άλλες κοινότητες της κοιλάδας των Τεµπών. Η Κοινή Συντροφία και Αδελφότητα των Αµπελακίων ήταν οργανισµός κεφαλαίου και εργασίας µε συνεργατική προσέγγιση στη φιλοσοφία του, στην πρακτική που εφάρµοζε, στον τρόπο που λειτουργούσε, στους σκοπούς που έθετε και γενικά σε όλες τις πτυχές της δραστηριότητας του.

Μέλη του συνεταιρισµού ήταν  οι παραγωγοί βάµβακα και ερυθρόδανου καθώς επίσης και το εργατικό δυναµικό το οποίο απασχολούσε ο οργανισµός στις δραστηριότητες που ασκούσε. Έδρα του οργανισµού παρέµεινε η κοινότητα των Αµπελακίων.

Σκοπός του συνεταιρισµού ήταν η οικονοµική ενίσχυση των µελών του, αλλά και η πνευµατική και ηθική καλλιέργεια και αναβάθµιση τους. Για την επίτευξη των σκοπών του παραλάµβανε, επεξεργαζόταν και εµπορευόταν τα προϊόντα της πρωτογενούς παραγωγής των µελών του, παρείχε σε αυτά εργασία στα σύγχρονα τότε εργαστήρια του, παραχωρούσε στα µέλη πιστωτικές διευκολύνσεις µε ευνοϊκούς όρους και δεχόταν από αυτά καταθέσεις.

Τα ετήσια κέρδη του συνεταιρισµού ύστερα από την αφαίρεση σηµαντικών ποσών για έργα κοινής ωφέλειας και για φιλανθρωπικούς, πολιτιστικούς και άλλους παρεµφερείς σκοπούς, διαµοιράζονταν στα µέλη ανάλογα µε  τα κεφάλαια µε τα οποία το κάθε ένα συµµετείχε στο συνεταιρισµό υπό µορφή σταθερού τόκου και ανάλογα µε τη συνεργασία που κάθε µέλος είχε µε το συνεταιρισµό. Ο τρόπος διάθεσης των καθαρών κερδών ικανοποιούσε την αρχή της δίκαιης κατανοµής, σύµφωνα µε την οποία φτωχοί και πλούσιοι εργάζονταν και απολάµβαναν τους καρπούς της προσωπικής τους εργασίας.

Η κύρια δραστηριότητα του συνεταιρισµού ήταν η αγορά βαµβακιού  κυρίως από τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία, η επεξεργασία και η µεταποίηση του σε νήµατα, τα οποία στη συνέχεια βάφονταν µε ανεξίτηλο κόκκινο χρώµα, περίφηµο για τη στιλπνότητα και την αντοχή του. Τα χρώµατα παράγονταν από το φυτό ερυθρόδανος, (Ριζάρι), το οποίο ευδοκιµούσε στην περιοχή των Αµπελακίων. Τα νήµατα του συνεταιρισµού απόκτησαν γρήγορα µεγάλη φήµη για την ποιότητα τους και έγιναν περιζήτητα σε όλες σχεδόν τις µεγάλες  ευρωπαϊκές πόλεις.
Ο οργανισµός είχε οργανώσει µεγάλο διεθνές δίκτυο διάθεσης των προϊόντων του και ίδρυσε δικά του υποκαταστήματα στη Βιέννη, στο Λονδίνο, στο Άµστερνταµ, στη Τεργέστη, στη ∆ρέσδη, στη Λειψία, στην Οδησσό και στην Κωνσταντινούπολη.

Πρωταρχικό ρόλο στην ανάπτυξη της συνεταιριστικής ιδέας στα Αµπελάκια διαδραµάτισε ο επίσκοπος Πλαταµώνα και Λυκοστοµίου ∆ιονύσιος πράγµα που επιβεβαιώνει το θετικό ρόλο που διαδραµάτισε η εκκλησία στην ίδρυση των συνεργατικών κινηµάτων.

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι στό καταστατικό τῆς συντεχνίας τῶν Ἀμπελακίων Θεσσαλίας ὑπάρχουν συνεχεῖς ἀναφορές στό Εὐαγγέλιο, ἐνῶ ὡς συντάκτης ὑπογράφει ὁ Ἐπίσκοπος Πλαταμῶνος καί Λυκοστομίου Διονύσιος.

Η κοινή “Συντροφία και Αδελφότητα των Αµπελακίων” µε τη δραστηριότητα της αναζωογόνησε σύντοµα ολόκληρη την περιοχή.  Χαρακτηριστικά αναφέρεται πως µέσα σε µικρό χρονικό διάστηµα ο πληθυσµός των Αµπελακίων τετραπλασιάστηκε και η κωµόπολη αναδείχθηκε, εκτός από οικονοµικό και σε πολιτιστικό κέντρο της ευρύτερης  περιοχής.  Από τις έξι χιλιάδες που είχαν φθάσει οι κάτοικοι της κοινότητας, οι δύο χιλιάδες εργάζονταν στα βαφεία του συνεταιρισµού, ενώ οι υπόλοιποι ασχολούνταν µε προπαρασκευαστικές ή βοηθητικές εργασίες. Την εποχή εκείνη λειτούργησε και η περίφηµη σχολή “Ελληνοµουσείο”, στην οποία δίδαξαν γνωστές προσωπικότητες των γραµµάτων, όπως ο Κωνσταντίνος Κούµας, ο Ευγένιος Βούλγαρης κ.α.

Από το 1808 άρχισε η βαθµιαία παρακµή του συνεταιρισµού που ολοκληρώθηκε το 1820, παραµονές της Ελληνικής Επανάστασης. Η παρακµή του  οργανισµού οφειλόταν σε διάφορες αιτίες, οι κυριότερες από τις οποίες ήταν οι ακόλουθες:

● Εκτός από το βαρύ φόρο που η “Υψηλή Πύλη” επέβαλλε στη Συντροφία, ο Αλί Πασάς που παρακολουθούσε µε ανησυχία την οικονοµική και πνευµατική πρόοδο που επιτυγχανόταν, εξωθούσε τους Τούρκους που κατοικούσαν στα γύρω χωριά να επιδίδονται σε επιδροµές και λεηλα σίες  της περιοχής και να διασκορπίζουν τους κατοίκους της ενσπείροντας τους την τροµοκρατία.

● Ο οξύς ανταγωνισµός της αγγλικής νηµατουργικής βιοµηχανίας, η οποία προµηθευόταν τις πρώτες ύλες από τις αποικίες σε εξευτελιστικές τιµές.

● Η απώλεια δέκα εκατοµµυρίων φράγκων που ο οργανισµός είχε συγκεντρωµένα σε τράπεζες της Βιέννης, ύστερα από την οικονοµική κατάρρευση της Αυστρίας, που σηµειώθηκε το 1811.

● Ορισµένες εσωτερικές αντιθέσεις που το γενικότερο κλίµα  δηµιούργησε   µεταξύ των συνεταίρων.

Ο συνεταιρισµός των Αµπελακίων δεν είναι ο µόνος που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα. Αναφέρουµε ενδεικτικά το συνεταιρισµό της Χίου για την παραγωγή µεταξιού και  την κατασκευή µεταξωτών υφασµάτων, το συνεταιρισµό που ίδρυσαν τα Μαδεµοχώρια της Χαλκιδικής για εκµετάλλευση των µεταλλείων της περιοχής τους, τους ναυτικούς συνεταιρισµούς της Ύδρας, των Σπετσών και των Ψαρών και τους συνεταιρισµούς των κοινοτήτων του Πηλίου Όρους.

Πολλοί Έλληνες µελετητές του συνεργατικού κινήµατος της Ελλάδας και ειδικότερα της συνεργατικής κίνησης που αναπτύχθηκε στην κοιλάδα των Τεµπών, υποστηρίζουν έντονα ότι ο συνεταιρισµός του Rochdale του Ηνωµένου Βασιλείου δεν ήταν η πρώτη στον κόσµο συνεργατική εταιρεία. Επιµένουν ότι η πρώτη συνεργατική εταιρεία ήταν η “Κοινή Συντροφία και Αδελφότητα των Αµπελακίων” και υπογραµµίζουν ότι η Ελλάδα είναι ιστορικά αδικηµένη στο θέµα αυτό. Ορισµένοι µάλιστα έχουν προβεί σε διαβήµατα προς το  διεθνές συνεταιριστικό κίνηµα για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

Είναι γεγονός ότι χρονολογικά η Κοινή Συντροφία και Αδελφότητα των Αµπελακίων ιδρύθηκε το  έτος 1778, ενώ ο συνεταιρισµός του Rochdale το 1844.

Συνεπώς δεν µπορεί να αµφισβητηθεί ότι τα “Αµπελάκια” προϋπήρξαν του “Rochdale” κατά επτά περίπου δεκαετίες. Ούτε µπορεί να αµφισβητηθεί ιστορικά ο συνεργατικός χαρακτήρας της Κοινής Συντροφίας κατά την άποψη των Ελλήνων µελετητών.

Παράλληλα όµως, θα πρέπει να επισηµανθεί ότι ο συνεταιρισµός του “Rochdale” επέζησε πολύ περισσότερα χρόνια από εκείνο των Αµπελακίων και ότι το 1895, που ιδρυόταν η ∆ιεθνής Συνεταιριστική Ένωση, ο µεν συνεταιρι σµός του “Rochdale” µεσουρανούσε και αποτελούσε παράδειγµα για µίµηση, ο δε συνεταιρισµός των Αµπελακίων είχε ήδη διαλυθεί από το 1820 και ουδείς αναφερόταν για την ύπαρξη του. Θα πρέπει επίσης να σηµειωθεί ότι, από το συνεταιρισµό του “Rochdale”, προέκυψαν οι συνεργατικές Αρχές και ότι αµέσως µετά την ίδρυση του συνεταιρισµού, το Ηνωµένο Βασίλειο προχώρησε στη δηµιουργία του αντίστοιχου θεσµικού πλαισίου, ενώ στην Ελλάδα ο πρώτος νόµος για τους συνεταιρισµούς ψηφίστηκε κατά την δεύτερη δεκαετία του εικοστού αιώνα.

Παρά τις επισηµάνσεις αυτές αποτελεί ιστορική πραγµατικότητα ότι η κοινή Συντροφία και Αδελφότητα των Αµπελακίων προϋπήρξε αρκετά του καταναλωτικού συνεταιρισµού του Rochdale.

Ίδρυση Προμηθευτικής-Καταναλωτικής Συνεργατικής Επιχείρησης

Από: ΤΖΩΓΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Ημ/νία αποστολής: Τρίτη, 6 Μαρτίου 2012 11:15:29 μμ
Προς: MANOLIS
Θέμα: Re: Δημιουργία Προμηθευτικής-Καταναλωτικής Συνεργατικής Επιχείρησης
Προωθήθηκε αυτόματα από έναν κανόνα

Αγαπητοί και αξιότιμοι φίλοι

Ο σύλλογος πολυτέκνων νομού Ροδόπης μετά των καταιγισμό των άδικων 
οικονομικών και φορολογικών μέτρων των δύο τελευταίων χρόνων κατά του 
συνόλου του ελληνικού λαού αναλαμβάνει πρωτοβουλία δράσης  για τη 

δημιουργία Προμηθευτικής-Καταναλωτικής Συνεργατικής Επιχείρησης
μή Κερδοσκοπικού χαρακτήρα με κοινωφελείς δραστηριότητες.

Θα ακολουθήσει η έναρξη ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟΥ στο οποίο τα μέλη - Συνδρομητές της Συνεργατικής Επιχείρησης πρωτίστως αλλά και οι λοιποί συντοπίτες  μας, θα βρίσκουν βασικά 
προϊόντα διατροφής σε τιμές κόστους παραγωγού.

Ενδεικτικά σας αναφέρουμε ότι ενώ στις τηλεοράσεις  θεωρούν επιτυχία 
την αγορά  πατάτας  στα 25 λεπτά το κιλό εμείς ως σύλλογος πολυτέκνων 
αγοράσαμε  πατάτα πριν τα Χριστούγεννα με 8  λεπτά και την διαθέσαμε 
στα μέλη μας προς 10 λεπτά το κιλό μόνο, με μεταφορικά, χαμαλίκια και έξοδα Διανομής.

Σ’ αυτή την προσπάθεια όχι μόνο δεν πρέπει να λείψει κανείς αλλά 
θέλουμε και άλλους συνοδοιπόρους, συνεργάτες, συμμέτοχους, συμπολίτες μας,
φίλους,  συλλογικά ή προσωπικά, συλλόγους αλλά και απλούς πολίτες,
να συνδράμουν, να ωφεληθούν και να στηρίξουν τον αγώνα και στην προσπάθεια.

Παρακαλούμε  απαντήστε θετικά ή αρνητικά στο μήνυμα και κατόπιν θα σας 
καλέσουμε σε μια πρώτη συνάντηση   για να μιλήσουμε για τα διαδικαστικά.
ΤΖΩΓΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ  πρόεδρος  Σύλλογος Πολυτέκνων Νομού Ροδόπης
6977.320.922
ή στο
philadelpheia@gmail.com

ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ (PRINCIPLES)

1. Εθελοντική και ανοικτή συμμετοχή:

Οι συνεργατικές επιχειρήσεις είναι εθελοντικές οργανώσεις, ανοικτές σε όλα τα πρόσωπα, τα οποία είναι ικανά να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες των επιχειρήσεων αυτών και να αποδεχτούν µε προθυμία τις ευθύνες των µελών, χωρίς εθνικές, κοινωνικές, φυλετικές, πολιτικές ή θρησκευτικές διακρίσεις.

2. Δημοκρατικός έλεγχος από τα µέλη:

Οι συνεργατικές επιχειρήσεις είναι δημοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες ελέγχονται από τα µέλη τους, τα οποία συμμετέχουν στη διαμόρφωση της πολιτικής και στη λήψη των αποφάσεων τους. Οι άνδρες και οι γυναίκες που εκλέγονται στη διοίκηση προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως αιρετοί αντιπρόσωποι είναι υπόλογοι στα µέλη και ελέγχονται από τα μέλη. Πρωτίστως τα µέλη των συνεργατικών εταιρειών έχουν ίσα εκλογικά δικαιώματα (ένα µέλος, µία ψήφος) και παράλληλα οι συνεργατικές επιχειρήσεις είναι οργανωμένες µε δημοκρατικό τρόπο.

3. Οικονομική συμμετοχή των µελών:

Τα µέλη συμμετέχουν δίκαια στο κεφάλαιο της συνεργατικής τους επιχείρησης και στον έλεγχό του µε δημοκρατικές μεθόδους. Μέρος, τουλάχιστον, αυτού του κεφαλαίου είναι συνήθως η κοινή περιουσία της συνεργατικής επιχείρησης. Τα µέλη συνήθως λαμβάνουν περιορισμένη αποζημίωση - ανταμοιβή ή και καθόλου, για το κεφάλαιο το οποίο συνεισφέρουν ως προϋπόθεση της συμμετοχής τους (υποχρεωτικές μερίδες). Τα µέλη διαθέτουν τα πλεονάσματα για όλους ή για οποιονδήποτε από τους ακόλουθους σκοπούς: Για ανάπτυξη της συνεργατικής επιχείρησης τους (νέες επενδύσεις), Για τη δημιουργία αποθεματικών, μέρος των οποίων τουλάχιστον θα πρέπει να είναι αδιαίρετο. Για την παραχώρηση ωφελημάτων στα µέλη, ανάλογα µε τις συναλλαγές που είχαν µε τη συνεργατική επιχείρηση και για προώθηση άλλων δραστηριοτήτων που εγκρίνονται από τα µέλη.

4. Αυτονομία και ανεξαρτησία:

Οι συνεργατικές επιχειρήσεις είναι αυτόνομες, αυτοβοηθούµενες οργανώσεις, ελεγχόμενες από τα µέλη τους. Εάν θα συνάψουν συμφωνίες µε άλλους οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των κυβερνήσεων, ή εάν θα εξασφαλίσουν κεφάλαια από εξωτερικές πηγές θα πρέπει να το πράττουν όχι απλά με διαφάνεια, αλλά µε όρους οι οποίοι διασφαλίζουν το δημοκρατικό έλεγχο που ασκείται από τα µέλη και συνάδουν µε τη συνεταιριστική αυτονομία τους.

5. Εκπαίδευση, κατάρτιση και πληροφόρηση:

Οι συνεργατικές επιχειρήσεις εξασφαλίζουν εκπαίδευση και κατάρτιση για τα µέλη, τους αιρετούς αντιπροσώπους, τους διευθυντές, τα στελέχη διαχείρισης και τους υπαλλήλους τους έτσι ώστε να μπορούν να συμβάλλουν ενεργά στην πρόοδο, προκοπή και ανάπτυξη των συνεταιριστικών εταιρειών τους. Ενημερώνουν το κοινό, ειδικότερα τη νέα γενιά και τους ηγέτες της κοινής γνώμης, για τη φύση του συνεργατισμού και τα ωφελήματα που προσφέρει.

6. Συνεργασία μεταξύ συνεργατικών εταιρειών:

Οι συνεργατικές επιχειρήσεις εξυπηρετούν τα µέλη τους περισσότερο αποτελεσματικά και ενδυναμώνουν το συνεργατικό κίνημα συνεργαζόμενες μεταξύ τους σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.

7. Ενδιαφέρον για την τοπική κοινωνία:

Οι συνεργατικές επιχειρήσεις όχι μόνο δεν αδιαφορούν για την ευημερία των Τοπικών κοινωνιών αλλά εργάζονται για σταθερή ανάπτυξη των κοινοτήτων τους, εφαρμόζοντας την πολιτική που αποφασίζεται από τα µέλη τους. Από την εποχή του πρώτου συνεταιρισμού των Αμπελακίων, η Τοπική κοινωνία δέχονταν γενναιόδωρες εισφορές του τοπικού συνεταιρισμού για κοινωνική υποδομή και πρόνοια. Οι βασικότεροι άξονες της συνεργατικής κοινωνικής πολιτικής, µε την ευρύτερη έννοια του όρου, είναι η αύξηση του εθνικού προϊόντος, η αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου, η περιφερειακή ανάπτυξη και η προώθηση προγραμμάτων κοινωνικού χαρακτήρα, κοινωφέλειας.

Συνεργαζόμαστε

Στη Φιλαδελφεία,
συνεργαζόμαστε για τη Δημιουργία συνείδησης Προμηθευτικού - Καταναλωτικού Συνεργατισμού - μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με κοινωφελείς δραστηριότητες,
Για την γνωριμία με το θεσμό του συνεργατισμού, της αλληλεγγύης, στον τόπο μας, μέσω της αλληλοΕκπαίδευσης, διαλόγου, ενημέρωσης, και
γενικά ανάπτυξης κλίματος εμπιστοσύνης.
Μετά τη πρώτη συνάντηση με πρωτοβουλία της ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΡΟΔΟΠΗΣ (ΕΝΚΑ ΡΟΔΟΠΗΣ), στις 20-12-2011:
http://www.paratiritis-news.gr/detailed_article.php?id=149832&categoryid=2
προχωράμε στο επόμενο βήμα τη δημιουργία φόρουμ διαλόγου και αλληλοεκπάιδευσης σε θέματα Συνεργατισμού
στείλτε μου το μειλ σας να σας στείλουμε πρόσκληση,
philadelpheia@gmail.com ,
www.philadelpheia.blogspot.com

Ημερίδα της ΕΝ.ΚΑ.Ροδόπης: «Θέλω να αγοράζω πιο φτηνά»

•Όταν ο συνεργατισμός κάνει θαύματα… •Παραδείγματα προς επιτακτική μίμηση για τη στήριξη παραγωγών και καταναλωτών

Ενημερωτική εκδήλωση για τον συνεργατισμό διοργάνωσε την Τρίτη στο Στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης η Ένωση Καταναλωτών νομού Ροδόπης. Με το σύνθημα «θέλω να αγοράζω πιο φτηνά», παρουσιάστηκαν στο κοινό μερικά από τα παραδείγματα προς μίμηση στον τομέα του συνεργατισμού, ορισμένες πρωτοβουλίες ομάδων καταναλωτών ή παραγωγών, ακόμα και φορέων, οι οποίες καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των καιρών, «χτυπώντας» τους μεσάζοντες κατά τις συναλλαγές και προσφέροντας φτηνά ποιοτικά τοπικά προϊόντα. Οι ομιλητές, που συμμετείχαν στην εκδήλωση, κατέθεσαν τις προσωπικές τους εμπειρίες από τη συμμετοχή τους σε τέτοιες πρωτοβουλίες, ανέλυσαν τους σκοπούς και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί ο συνεργατισμός να διευρυνθεί.

Μανώλης Κιουτσούκης «Άλλο οι έμποροι, άλλο οι μεσάζοντες»

Ο κ. Μανώλης Κιουτσούκης, μέλος της Ένωσης Καταναλωτών Ροδόπης, τόνισε την αναγκαιότητα τα όποια χρήματα διαθέτουν σήμερα οι καταναλωτές, αντί να εξανεμίζονται αμέσως κατά τις αγορές τους, να καλύπτουν τις ανάγκες τους και τα βασικά αγαθά, που χρειάζονται για κάθε νοικοκυριό. Ο στόχος, κατά τον ίδιο, είναι η διάθεση φθηνότερων προϊόντων, μπορεί να επιτευχθεί με την παράκαμψη των μεσαζόντων. Τους μεσάζοντες τους διαχώρισε από τους εμπόρους, λέγοντας ότι «οι έμποροι είναι επιχειρηματίες, έχουν ρίσκα, έχουν έξοδα και φορολογούνται, αλλά υπάρχουν και «αεριτζήδες», που δημιουργούν πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα, όπως και τα σούπερ μάρκετ και οι γιγαντιαίες πολυεθνικές εταιρίες». «Οι έμποροι της διπλανής πόρτας είναι φίλοι μας», κατέληξε, «και είναι και οι ίδιοι καταναλωτές των βασικών αγαθών, που θέλουμε εμείς να είναι φθηνότερα».

«Πρωτοβουλία» για τη στήριξη νέων συνεταιριστικών σχημάτων και την προώθηση των προϊόντων τους στο ράφι

Ο κ. Τάσος Καλκατζέλης εκπροσώπησε την «Πρωτοβουλία για την συνεταιριστική και αλληλέγγυα οικονομία», που δρα στο νομό Δράμας. Στόχος της Πρωτοβουλίας είναι να συνδράμει στη δημιουργία νέων συνεταιριστικών σχημάτων, συνεταιρισμών όχι μόνο αγροτικών, αλλά και καταναλωτικών και μικρότερων, όπως είναι οι γυναικείοι συνεταιρισμοί. Σε πρώτη φάση έργο των μελών της είναι να προσφέρει προβολή, ενημέρωση και μεταφορά τεχνογνωσίας σε μικρές συνεταιριστικές μονάδες, που ξεκινούν μόνες, όπως επισήμανε ο κ. Καλκατζέλης, «χωρίς τα βασικά, όπως η πρόσβαση σε χρηματοδότηση, η προβολή, ο συντονισμός μεταξύ τους». «Προσπαθούμε να τους επιτρέψουμε καταρχήν να μπουν σε συνεργατικά σούπερ μάρκετ, που εκ νέου ξαναδημιουργούνται», σημείωσε, «και μετέπειτα να βγουν στα δίκτυα του εξωτερικού». «Και στις δυο περιπτώσεις είναι οι μόνες τους δίοδοι», υποστήριξε, «γιατί από τα συμβατικά σούπερ μάρκετ είναι αποκλεισμένες αυτές οι μονάδες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαθέσουν εύκολα την παραγωγή τους. Προσπαθούμε να τους δώσουμε πρόσβαση στο ράφι, κυρίως στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη».

«Υπάρχουν ευρωπαϊκά κονδύλια, που δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει εκμεταλλευτεί»

Σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση αυτών των δράσεων, παραδέχτηκε μεν ότι «αυτή τη στιγμή το τραπεζικό σύστημα δε χρηματοδοτεί καν τους παραδοσιακούς του πελάτες», αλλά επισήμανε ότι «υπάρχουν ειδικά ευρωπαϊκά κονδύλια, για αυτόν το σκοπό», που όπως σημείωσε, «δυστυχώς ως Ελλάδα δεν τα έχουμε εκμεταλλευτεί καθόλου». Έφερε ως παράδειγμα την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, που έχει στη διάθεση των συνεταιριστικών τραπεζών ένα ποσό γύρω στα 150.000 ευρώ. «Με αυτά τα λεφτά οι μικρές επιχειρήσεις κάνουν θαύματα», υπογράμμισε, διευκρινίζοντας όμως ότι αυτά μπορούν να τα αξιοποιήσουν μόνο οι συνεταιριστικές τράπεζες και προς αυτόν το σκοπό κατευθύνονται και οι ενέργειες της Πρωτοβουλίας από τη Δράμα. Σημειωτέον ότι στη Βόρεια Ελλάδα υπάρχουν 5 συνεταιριστικές τράπεζες, του Έβρου, της Ξάνθης, της Δράμας, των Σερρών και της Δυτικής Μακεδονίας. Αυτές πλέον συγχωνεύονται και γίνονται μια, η οποία θα μπορεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να υλοποιεί δράσεις στη Βόρεια Ελλάδα.

Νικολέτα Φαντερσμίσεν, Τα βιολογικά προϊόντα κοντά στο καταναλωτικό κοινό, με χαμηλό κόστος και συμφέρον για τον παραγωγό

Γεωπόνος με ειδίκευση στις βιολογικές καλλιέργειες, η κ. Νικολέτα Φαντερσμίσεν, εκπροσώπησε την πρωτοβουλία βιοκαλλιεργητών και καταναλωτών από την Αλεξανδρούπολης, που ξεκινώντας δράσεις από το 1996, έχουν καταφέρει να προάγουν τις βιολογικές καλλιέργειες, να διευρύνουν την απήχηση που έχουν στο κοινό, προσφέροντας τα προϊόντα σε χαμηλές τιμές. «Ξεκινήσαμε από το 1996, κάνοντας τα πρώτα σεμινάρια για τις βιολογικές καλλιέργειες για καταναλωτές και για παραγωγούς με μικρούς κήπους», επισήμανε, «και τα σεμινάρια συνεχίστηκαν και προέκυψαν κάποιοι επαγγελματίες βιοκαλλιεργητές». «Μαζί οι βιοκαλλιέργειες και οι καταναλωτές διοργανώνουν γιορτές βιολογικών προϊόντων, ώστε να προσεγγίσουν μεγαλύτερο κοινό και να βρουν ευρύτερη βάση για την πώληση των προϊόντων τους». Η πρώτη γιορτή βιολογικών προϊόντων έγινε το 2010 , αλλά και πριν από δυο μήνες, τον Οκτώβριο του 2011 η 2η διοργάνωση. Τα σεμινάρια συνεχίζονται και από στόμα σε στόμα διευρύνεται και το κίνημα. «Προσπαθούμε να φέρουμε κοντά τον καταναλωτή με τον παραγωγό», υπογράμμισε η κ. Φαντερσμίσεν, «ώστε να μην υπάρχει μεσάζων, να μπορούν οι τιμές να είναι συμφέρουσες και για τον καταναλωτή και για τον παραγωγό και να στηρίζεται το περιβάλλον».

Νικόλαος Σμολοχτός, Κοινωνικό παντοπωλείο στην πράξη, από το Σύλλογο Πολυτέκνων Δράμας

Σαφώς αξιέπαινη είναι και η δράση του Συλλόγου Πολυτέκνων νομού Δράμας, τον οποίο εκπροσώπησε ο πρόεδρος του, κ. Νικόλαος Σμολοχτός. Ο Σύλλογος έχει δημιουργήσει ένα άτυπο κοινωνικό παντοπωλείο, που ξεκίνησε αρχικά από την πρωτοβουλία να προμηθεύεται προϊόντα από τα μέλη του και να τα διαθέτει σε τιμή κόστους. Αυτή η ιδέα, σε συνδυασμό με την ισχύ του νόμου 419/2011, που αφορά την κοινωνική αλληλεγγύη και τη συνεταιριστική επιχείρηση, προσέφερε τη δυνατότητα στο Σύλλογο Πολυτέκνων Δράμας να διευρύνει τη δράση του και να φτάσει στο σημείο να έχει διαθέσει αυτήν την περίοδο μέσα από δράσεις του σε όλο το νομό Δράμας γύρω στους 30 τόνους πατάτες, κρεμμύδια, μέλι και φασόλια. Παράλληλα, υπάρχει συνεργασία και με άλλους Συλλόγους Πολυτέκνων ανά την Ελλάδα, που αυτή τη στιγμή απορροφούν μεγάλες ποσότητες πατάτας Νευροκοπίου, η οποία έχει πέσει θύμα των διαφόρων καρτέλ, που την απομονώσαν από την αγορά. Με τη συμφωνία, που έχει καταρτίσει ο Σύλλογος με τους παραγωγικούς φορείς του νομού Δράμας, οι πατάτες Νευροκοπίου διατίθενται προς 0,08 ευρώ ανά κιλό, ήτοι προς 3 ευρώ τα 25 κιλά. Όπως τόνισε ο κ. Σμολοχτός, στις τιμές περιλαμβάνεται «μόνο το κοστολόγιο αγοράς και τα «χαμαλίκια», δηλαδή η μεταφορά και το φόρτωμα-ξεφόρτωμα. Εμείς ως φορέας δεν κερδίζουμε τίποτα». Να σημειωθεί ότι, κατά μαρτυρία του ίδιου του προέδρου του Συλλόγου Πολυτέκνων, κατά την έναρξη των δραστηριοτήτων τους τα μέλη του συλλόγου αντιμετώπισαν προβλήματα με τοπικούς εμπόρους, που χρησιμοποίησαν διατάξεις από το φορολογικό δίκαιο, για να αναστείλουν τις δράσεις τους.

Συντάκτης:Θωμάς Σταμούλης
e-mail: paratiritis.stamoulis@gmail.com

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Οι συνεργατικές προτάσεις:

Klaus Niederländer *

Διευθυντής Cooperatives Europe (Κοινή πλατφόρμα του συνεργατισμού στην Ευρώπη)

http://www.coopseurope.coop/ 

http://www.youtube.com/watch?v=6FljTDsTWY4

Δομή της Παρουσίασης

1. Συνοπτική παρουσίαση των Συνεταιρισμών Ευρώπης
2. Τρέχουσα κρίση και αναλογίες με το παρελθόν
3. Η συνεταιριστική απάντηση στην κρίση και θέματα πολιτικής
... Η τρέχουσα κρίση 

Χρηματοοικονομική και οικονομική κρίση (τράπεζες & κυβερνήσεις, πραγματική οικονομία εταιρειών & πολιτών).
Κοινωνική & πολιτική κρίση (ανεργία, λιτότητα, δυσαρέσκεια, διαμαρτυρίες).
Περιβαλλοντική κρίση (απώλεια της βιολογικής και πολιτιστικής ποικιλότητας, καταστροφή, υπερθέρμανση του πλανήτη).

Κρίση ταυτότητας των πολιτών (μόνο καταναλωτές;)

Βασικός παράγοντας είναι η απώλεια / έλλειψη του μόνου σκληρού νομίσματος, δηλ. της ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ (μεταξύ πολιτών και θεσμών).
Η κρίση είναι μια ψυχολογική κατάσταση χωρίς επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση!!!
Συνεπώς, η συνέχιση των μέχρι τώρα πρακτικών δεν αποτελεί πραγματική επιλογή, παρά τις συνεχιζόμενες προσπάθειες των κυβερνήσεων και, ιδίως, των μεγάλων επιχειρήσεων.

Η συνεργατική εμπειρία από την αντιμετώπιση της κρίσης

Συνεπώς, ποια μαθήματα προσφέρει η εμπειρία του συνεργατισμού, ως ενός από τους βασικούς παράγοντες της έννοιας της κοινωνικής οικονομίας, για την αντιμετώπιση της κρίσης;

Ο συνεργατισμός γεννήθηκε από μια μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση – την πρώτη βιομηχανική επανάσταση στην Ευρώπη, του 19ου αιώνα.
Από τη δεκαετία του 1850, οι συνεταιρισμοί έχουν καταθέσει έμπρακτα χιλιάδες τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης σε πολλούς τομείς της οικονομίας (γεωργία, τραπεζικές εργασίες, λιανεμπόριο, στέγαση).
Αναπτύχθηκαν σε παγκόσμιο κίνημα το οποίο παρέχει απασχόληση σε 100 εκατομμύρια ανθρώπους, 20% περισσότερο απ’ ό,τι οι πολυεθνικές εταιρείες. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, έχουν μερίδιο αγοράς ανερχόμενο σε 20%, 40% ή ακόμη και 60% σε κλασικούς τομείς της οικονομίας (γεωργία, τραπεζικές εργασίες, λιανεμπόριο, στέγαση).
Αποτελεί δική μας ευθύνη η αντιμετώπιση της κρίσης και η εξεύρεση καινοτόμων λύσεων. Ποιός είναι όμως ο κατάλληλος τρόπος δράσης;

Μέσω ενός ανθρωποκεντρικού επιχειρηματικού μοντέλουΣτόχος του συνεργατισμού είναι η ικανοποίηση των αναγκών των μελών του, όχι δηλαδή μόνο των μετόχων, αλλά και των καταναλωτών, των εργατών/εργαζομένων τους, των παραγωγών ή και του ευρύτερου κοινού.
Ο όρος ανάγκες δηλώνει όχι μόνο τις οικονομικές ανάγκες (απασχόληση, ανταγωνιστικότητα, καλύτερες τιμές), αλλά και τις κοινωνικές ανάγκες (έλεγχος εξ ιδίων, ίση μεταχείριση, αυτονομία), τις περιβαλλοντικές ανάγκες (διατήρηση της τοπικής βιοποικιλότητας, ενεργειακή αυτονομία), τις πολιτιστικές ανάγκες (διατήρηση της πολιτιστικής ποικιλότητας).

Η ποικιλία αναγκών απαιτεί ποικιλία απαντήσεων, καθώς η μεγιστοποίηση μιας ανάγκης (π.χ. οικονομική ανάγκη / κέρδη) οδηγεί εντέλει στη μη ικανοποίηση άλλων αναγκών.

Συνεπώς, η λειτουργία του συνεργατικού κινήματος βασίζεται στην βιωσιμότητα, δηλαδή στηβέλτιστη χρήση των φυσικών πόρων, που σπανίζουν, για την ταυτόχρονη ικανοποίηση διάφορων αναγκών. Για το σκοπό αυτόν απαιτείται ποικιλία συνεργατικών μορφών, δομών και ιδεών. 
Συνεπώς, συνεταιρισμοί παρατηρούνται σε όλους τους τομείς της οικονομίας.

Κεντρική ιδέα είναι η βέλτιστη ικανοποίηση του μέγιστου δυνατού αριθμού αναγκών, όχι η μέγιστη ικανοποίηση περιορισμένου αριθμού αναγκών.

Για το συνεργατισμό, ποικιλομορφία σημαίνει μεγαλύτερη αντοχή στην κρίση, καθώς επίσης και μεγαλύτερο δυναμικό ανάπτυξης.

Συνεπώς, πώς μπορεί αυτή η αντοχή να συνδυαστεί με τη βιώσιμη ανάπτυξη;

Στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφέρω τρία βασικά ανθρωποκεντρικά στοιχεία του τρόπου λειτουργίας ενός συνεταιρισμού, τα οποία κάνουν και τη διαφορά στον τρόπο λειτουργίας μιας επιχείρησης και τον τρόπο συμπεριφοράς των ιδιοκτητών της!

Και, βεβαίως, τα στοιχεία αυτά στοχεύουν στη μεγιστοποίηση της δύναμης των ανθρώπων, δηλαδή των μελών του συνεταιρισμού.

1. Αυτοβοήθεια μέσω ιδιοκτησίας. Οι συνεταιρισμοί ανήκουν στα μέλη τους, τα οποία μοιράζονται τα κέρδη, αλλά και τους κινδύνους.

2. Έλεγχος εξ ιδίων διά της δημοκρατικής διακυβέρνησης. Οι συνεταιρισμοί διοικούνται από αιρετά μέλη τους βάσει της αρχής «ένα μέλος = μια ψήφος», όχι «ένα ευρώ = μια ψήφος».

3. Αυτονομία μέσω του τοπικού ριζώματος. Οι συνεταιρισμοί είναι κυρίως μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε τοπικό / περιφερειακό επίπεδο και δεν είναι ανώνυμοι, αλλά έχουν στενούς δεσμούς με τον τοπικό κοινωνικό ιστό, γεγονός που οδηγεί σε ισχυρή αίσθηση συλλογικού πνεύματος και συνεργατικής κοινωνικής ευθύνης.

Συνεργατικές λύσεις στην Ευρώπη: τρέχουσες και αναδυόμενες

1. Διατήρηση της απασχόλησης. Παραδείγματα στους τομείς της συνεταιριστικής βιομηχανίας και των υπηρεσιών σε έναν αριθμό ευρωπαϊκών κρατών όπως η Γαλλία, όπου οι υπάλληλοι ανέλαβαν τη διοίκηση της επιχείρησής τους με στήριξη από την τοπική κονωνία.
2. Αντοχή στην οικονομική κρίση. Παράδειγμα των συνεταιριστικών τραπεζών, όπου καμία από αυτές δεν ζήτησε ποτέ τα χρήματα του φορολογούμενου πολίτη, καμία δεν χρεοκόπησε και όπου όλα τα οικονομικά τους προβλήματα λύθηκαν εσωτερικά (μέσω του ταμείου αλληλοβοήθειας των συνεταιριστικών τραπεζών στη Γερμανία).

3. Καινοτόμες λύσεις προερχόμενες από πολίτες. Παραδείγματα στους τομείς των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και των κοινωνικών υπηρεσιών – η επόμενη γενιά συνεταιρισμών που ικανοποιούν μη υλικές ανάγκες των μελών τους, ειδικότερα σε τομείς από τους οποίους έχουν αποσυρθεί οι κρατικές αρχές, όπως η φροντίδα των ηλικιωμένων, η διαχείριση σχολείων, καθώς επίσης και η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές εκ μέρους εταιρειών που ανήκουν σε μέλη του τοπικού πληθυσμού (Σκανδιναβία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο κλπ.).

4. Τοπικές υποδομές ανταγωνιστικού επιπέδου. Συνεργασία μεταξύ συνεργατικών επιχειρήσεων και μελών συνεταιρισμών από διάφορους τομείς για τη στήριξη νέας συνεργατικής ανάπτυξης (οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος στηρίζουν τους μικρότερους) και ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού μέσω τοπικών δικτύων (για πολιτιστικές και λοιπές κοινωνικές δραστηριότητες).

Συνεργατικές προτάσεις προς τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων

Η κρίση έχει πλέον καταδείξει ότι απαιτείται μια νέα ισορροπία μεταξύ των κύριων κοινωνικών συντελεστών, οι οποίοι σε τελική ανάλυση ελέγχονται στο σύνολό τους από τους ευρωπαίους πολίτες, δηλαδή μεταξύ κυβερνήσεων / δημόσιου τομέα, των επιχειρήσεων / ιδιωτικού τομέα και της κοινωνίας / του μη-κερδοσκοπικού τομέα, για τη δημιουργία της οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμης Ευρώπης του αύριο – η οποία ονομάζεται «κοινωνική οικονομία» από ορισμένα συνεργατικά μας μέλη, ιδίως του Νότου, τα οποία διαθέτουν ήδη μακρόχρονη εμπειρία στον τομέα αυτό.

Θα απαιτηθούν νέες ή αναδιαρθρωμένες πολιτικές για την επίτευξη της νέας ισορροπίας ανάμεσα σε πολιτικές που χαράσσονται εκ των άνω και πολιτικές που αναδύονται από τα κάτω, ειδικότερα διά της ενδυνάμωσης των τελευταίων, ως βάση για την οικοδόμηση μιας βιώσιμης οικονομικής & κοινωνικής υποδομής στην Ευρώπη.

Από τη συνεργατική άποψη, η επίτευξη θετικού αποτελέσματος εξαρτάται από την υλοποίηση των εξής τριών βασικών στοιχείων σε όλα τα επίπεδα:
● Ένα δίκαιο πεδίο δράσης για όλους τους οικονομικούς παράγοντες, που θα οδηγήσει σε ανθεκτικότερο σύστημα.
● Ένα αποτελεσματικό πλαίσιο πολιτικής (ρύθμιση, φορολογία, νομοθεσία) & ένα σύστημα υποστήριξης (οικονομικής, τεχνικής & ανθρωπίνων πόρων / ανθρώπινο) επικεντρωμένο στον αντίκτυπο και τη βιωσιμότητα, τα οποία θα βοηθήσουν στην αναβάθμιση υφιστάμενων βιώσιμων τοπικών & περιφερειακών λύσεων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
● Μια νέα σχέση εταίρων μεταξύ των οικονομικών φορέων (κερδοσκοπικών και μη κερδοσκοπικών) & των κέντρων λήψης αποφάσεων (τοπικών, εθνικών και ευρωπαϊκών) βασιζόμενη στη διαφάνεια, την υπευθυνότητα και το όφελος που παρέχουν στην κοινωνία.

Δεν υπάρχει τίποτε το νέο στο τι πρέπει να γίνει, αλλά ελπίζω πως η παρουσίασή μου κατέστησε σαφές το πώς πρέπει να γίνει αυτό, μέσω της συνεργατικής εμπειρίας.

Αναμένω μια ζωηρή συζήτηση στη συνέχεια. Σας ευχαριστώ!

* Το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού  «Συνεργατισμοί Ευρώπης» ανακοίνωσε το διορισμό του Klaus Niederländer ως νέου διευθυντή της «Coooperatives Europe asbl’  και ως περιφερειακού διευθυντή για την Ευρώπη της Διεθνούς Συνεργατικής Συμμαχίας (ICA) International Co-operative Alliance (ICA).

Ο Klaus Niederländer διαδέχεται τον Rainer Schlüter ο οποίος ήταν διευθυντής μέχρι τον Απρίλιο του 2010.

International Co-operative Alliance (ICA).